Razvojem kulture čovečanstva, razvijala se i priča o parfemima. Kultura parfema prešla je dug put od spaljivanja tamjana, mirišljavih trava i smole prilikom verskih obreda. Danas je parfem odraz dobrog stila i ogledalo čovekovog bića. Reč "parfem" potiče od latinskog "per fumum", a znači "kroz dim".

Parfem ume da prelista sećanja i na trenutak nas odvede u zagrljaje najmilijih momenata. Mirisi koji nas čine izazovnijim, poželjnijim, sigurnijim u bočicu su zarobili verovatno stari Egipćani. Smatra se da je primitivna izrada parfema započela paljenjem biljnih smola kako bi se dobio miris za kađenje u verskim obredima.

Jedan od prvih zapisa o upotrebi parfema potiče iz Egipta. Kad je otvorena grobnica faraona Tutankamona, u njoj je pronađeno preko 3.000 bočica sa parfemima, čiji se miris nije posve izgubio ni nakon više od 3.000 godina!

Hiljadu i petsto godina pre naše ere izraelski su sveštenici koristili sveto ulje pomazanja koje se pravilo od "najboljih mirisa" i u skladu sa "uputstvima dobijenim od Boga"!

Jevreji su koristili mirisna ulja u kozmetičke i medicinske svrhe te kod pripremanja tela za sahranu - pri čemu su nesumnjivo služila kao sredstvo za dezinfekciju i uklanjanje neugodnog mirisa.

Na primer, žene koje su otišle do Isusovog groba ponele su mirisna ulja i druge mirisne stvari kako bi njima namazale njegovo telo. U izraelskom domu gostoljubivost se, između ostalog, pokazivala tako da se gostu namažu noge mirisnim uljem.

U prvom veku naše ere u Rimu se navodno godišnje trošilo oko 2.800 tona tamjana i 550 tona smirne. Takve aromatične materije donošene su navodno na poklon Isusu dok je bio dete. Godine 54. n. e. rimski car Neron navodno je potrošio novac u vrednosti od današnjih 100.000 dolara da bi kupio mirise koji su korišćeni na jednoj njegovoj zabavi. Iz skrivenih cevi postavljenih u odajama u kojima su gosti jeli izlazila je mirisna vodena prašina.

U 7. veku nove ere Kinezi su počeli koristiti mirisne materije u raznim oblicima, između ostalog i mirisne vrećice. U srednjem veku parfemi su se počeli koristiti i u islamskoj kulturi, u kojoj su naročito bili omiljeni ružini mirisi.

U 7. veku nove ere Kinezi su počeli koristiti mirisne materije u raznim oblicima, između ostalog i mirisne vrećice. U srednjem veku parfemi su se počeli koristiti i u islamskoj kulturi, u kojoj su naročito bili omiljeni ružini mirisi.

U 17. veku u Francuskoj je proizvodnja parfema toliko uzela maha da se dvor Luja XV nazivao parfimisani dvor. Mirise su nanosili ne samo na kožu već i na odeću, rukavice, lepeze i nameštaj.

Kolonska voda je nastala u 18. veku, a stavljana je u kupke, dodavala vinu, uzimala s kockom šećera za osvežavanje daha te koristila u medicinske svrhe kao dodatak klistiru i toplim oblozima.

U 19. veku proizvedeni su prvi sintetički mirisi. Tako su se na tržištu prvi put našli parfemi koji se nisu mogli koristiti u medicinske svrhe.

Danas je proizvodnja parfema biznis u kojem se zarađuju milijarde dolara.